Volgende maand word ik 65 en ben dus een ervaringsdeskundige als het gaat om de oudere werkende. Ik denk nog niet aan stoppen maar realiseer me goed dat je daar ook anders over kunt denken. Zoals de man die mij ooit toevertrouwde dat hij het wat rustiger aan ging doen omdat hij nog maar 100 (!) maanden hoefde te werken!
Blijven ontwikkelen en lol in je werk houden, daar gaat het om
Toegegeven, mijn situatie is niet verkeerd: ik blaas, wat lichaam en geest betreft, mijn partijtje nog behoorlijk mee en ik doe als ZZP-er en mede-aanstuurder van een business community van HR-professionals werk dat ik erg leuk vind en ook nog redelijk goed kan.
Velen zijn echter blij als ze hun pensioen “schadevrij” halen. Anderen zijn al ruim vóór die tijd uitgerangeerd, op dood spoor terechtgekomen of gewoon afgehaakt. Bijvoorbeeld omdat ze over onvoldoende relevante kennis en expertise beschikken, te duur zijn of niet op tijd meegeschakeld zijn om zinvol ingezet te kunnen worden. En dat wordt alleen nog maar erger, omdat de eindstreep steeds een stukje verder gelegd wordt. Max, onze stagiair van 19, mag tot na zijn 70e doorwerken.
Denk zelf tijdig na over je loopbaanwensen en -mogelijkheden
Bewustwording is het toverwoord. Zoals de it-architect van 41 die zich ineens realiseerde dat het over hemzelf ging, toen hij zei dat een professional in zijn vakgebied ná zijn 50e toch echt wel minder creatief en productief zou gaan worden. Op mijn vervolgvragen wat hij dan zou gaan doen en of zijn werkgever daar ook al over nagedacht had, moest hij de antwoorden schuldig blijven. En dat terwijl hij op die leeftijd nog ten minste 17 jaar zou moeten wachten op pensioen en AOW.
Werknemers zullen, in hun eigen belang, steeds meer de regie over hun eigen toekomst moeten gaan nemen. Is dat lastig? Ja zeker! Het begint immers met jezelf vragen te stellen. Vind ik het werk dat ik nu doe leuk genoeg om dat tot mijn pensionering te blijven uitvoeren? Zo ja, is dat dan ook fysiek en technisch mogelijkWat moet ik doen of laten, hebben, kunnen of zijn om gevraagd te blijven voor het werk en niet voortijdig ingeruild te worden voor jongeren, omdat die meer opleveren en minder kosten?
De werkgever als regisseur en faciliteerder van loopbaanontwikkeling
Werkgevers zullen zich er op hun beurt van bewust moeten worden dat er echt een koers moet worden uitgezet hoe dreigende “mismatches” te voorkomen. Afschuiven op WIA en andere regelingen is immers steeds minder mogelijk en afkopen is duur en getuigt ook niet van goed werkgeverschap.
Een paar tips? Stimuleer en inspireer dat werknemers zelf de regie ook echt gaan nemen en faciliteer dat dan ook. Maak die eigen regieverantwoordelijkheid bespreekbaar en doordesem het HR-instrumentarium (functiebeschrijvingen, beloningsstructuur, beoordelingsmethodiek, loopbaantrajecten, kennis- en vaardigheid- en competentieprofielen, etc.) van dit gedachtengoed. Realiseer je tevens dat niet iedere medewerker even zelfredzaam is en organiseer advies en begeleiding.
En luister vooral ook naar wat medewerkers zelf daarover te zeggen hebben. Max is in zijn blog “En we werken nog lang en gelukkig” duidelijk: we willen betrokken worden, invloed hebben op de inhoud van ons werk en niet alleen geld maar ook complimenten krijgen. Ik wens iedereen een lang en gelukkig werkzaam leven toe.
Wiets Lysen, Symionaut