Na het eerste sociale keuvelen als ik een cliënt weer ontmoet is dat eigenlijk altijd de vraag die ik stel, of dat nu voor coaching on the job is of voor het ontwikkelen van ondernemerschap of ter ondersteuning van een carrière switch.
Dat lijkt misschien een gekke vraag temeer daar we immers een afspraak gemaakt hebben en vooraf, resultaatgericht als we allemaal willen zijn, met elkaar hebben afgestemd wat er vandaag op de agenda staat.
Relevant?
Gebleken is echter dat die vraag nogal relevant is. Vaak lopen mensen gaandeweg een traject dat we zijn aangegaan immers tegen alle mogelijk onverwachte zaken aan. Ik ben van mening dat dit dan als dat voor de cliënt passend is aandacht moet krijgen.
Een tijd geleden zou ik met een cliënt, als opvolging van het in kaart brengen van het werkgerelateerde persoonsonderzoek, aandacht geven aan de verkenning naar haar toekomstige baan. Op mijn vraag die boven dit artikel staat keek de cliënt mij eerst wat meewarig aan. Het was immers toch afgesproken wat we zouden gaan doen!
Toen ik uitlegde waar die vraag van mij ook alweer vandaan kwam , in de intake met cliënten geef ik vaak aan dat ik bij elk gesprek de persoonlijke actualiteit van de cliënt aandacht wil geven, begreep ze het wel, ware het dat haar de relevantie met ons oorspronkelijke doel nog ontging.
Persoonlijk
Toch gingen we over het hele persoonlijke van haar situatie in gesprek. Zonder dat te sturen bleek veel van hetgeen er in haar leven aan de orde was te maken te hebben met haar kwaliteiten en valkuilen die we in eerder stadium hadden verkend. met andere woorden de relevantie diende zich bijna als vanzelf aan, wellicht juist door ongepland aandacht aan het actuele onderwerp te geven.
Ik heb hier nooit al te zeer over nagedacht, maar heb ervaren dat het nuttig is en goed voor de cliënten en dus dat de aanpak werkt en in goede verhouding staat met het resultaatgerichte doel van mijn werk.
Dat besef kwam eens te meer toen ik vanochtend naar “het Vermoeden” op Nederland 2 keek. Prinses Irene was er te gast en op meerdere momenten in het interview gaf ze aan hoe belangrijk het is aandacht aan het nu te geven. Het is beslist niet zo dat ik een dergelijke gedachte voor het eerst hoorde, maar het werd me wel duidelijk dat ook in mijn werk we ons veel laten leiden door het verleden of door de toekomst. Te weinig door het nu en het zijn. Wonderlijk toch, dat ik onbewust aandacht voor het nu vraag en geef.
De uitkomst
Of ik de cliënt heb kunnen helpen door in het nu te zijn en het beoogde doel even los te laten kan zij alleen maar beantwoorden. Ik heb wel het sterke vermoeden dat het goed voor haar was. Zo sterk dat ik aan mensen waarmee ik een afspraak heb de vraag zal blijven stellen: Wat gaan we vandaag doen?
Alex Janssen, Symionaut