Eén van de rituelen rond de jaarwisseling bestaat uit het elkaar ‘een gelukkig nieuwjaar’ wensen. Hoe geloofwaardig is dit ritueel eigenlijk?
We wensen elkaar een gelukkig, gezegend, gezond, veilig, succesvol, en soms ook een spannend nieuwjaar. We hebben het dan over het komende jaar 2019, wat er daarna gebeurt, zien we wel. Maar waarschijnlijk doen we dan op en na 1 januari 2020 weer hetzelfde. Voor mijn gevoel zijn dit vaak standaard wensen die we niet echt menen, maar onder morele dwang uitspreken. Conclusie: maak deze wensen voor het nieuwe jaar persoonlijker. Ook speelt de houding, of, zo u wilt, de non-verbale communicatie een belangrijke rol. De status van degene die wensen ontvangt is hieruit af te lezen: Is het een ‘hug’, een hand en drie zoenen dan is de wens in ieder geval gericht aan een persoon die er toe doet. Alleen drie zoenen en een hand op afstand is al minder. En alleen een hand geven en de wens uitspreken geeft aan dat de betreffende persoon wat lager op de relationele ladder staat.
Ik wens op deze plek vooral de mensen die ik niet ken een jaar toe zonder tegenspoed en een goede balans tussen privé en werk. Er is ook een groep mensen die ik wel ken. Die wens ik toe dat ze in het komende jaar zichzelf centraal stellen en zichzelf belangrijk vinden zonder anderen
te beschadigen. En daardoor beter voor zichzelf leren opkomen en de ruimte vinden, of nemen voor zelfontwikkeling.
Vanaf nu ga ik het anders doen!
Ik heb mij sowieso voorgenomen om iedereen die ik een goed nieuwjaar wens het komend jaar, dit te doen op een welgemeende authentieke manier. Met handen schudden, aankijken, indien mogelijk een lichte ‘hug’ en vooral met een persoonlijke noot voor degene aan wie ik de wensen geef.
En dan…., een ander ritueel: de goede voornemens. Mijns inziens overbodig want er komt (bijna) nooit iets van terecht. Waarschijnlijk omdat degene die het voornemen uitspreekt dit doet om indruk te maken op andere mensen. Of het gewoon leuk vindt om te doen. ‘Heb jij nog een voornemen voor het nieuwe jaar?’ ‘Nee joh, ik zou niet weten wat. Ik heb in het verleden mezelf al zoveel beloofd en er is nooit iets van terecht gekomen!’ Deze variant is nog slechter. Dit getuigd er van dat je jezelf niet belangrijk genoeg meer vindt. Je hebt de handdoek in de ring gegooid als het gaat om jezelf te verbeteren.
Mijn centrale thema, of voornemen zoals u wilt, is en blijft Liefde!. Zoveel mogelijk geven en dus ook ontvangen. Er ligt geen religieuze gedachte aan ten grondslag. Gewoon Liefde! Leren om ook naar anderen om te kijken. En aan je eigen liefde werken!
Natuurlijk ben ik ook een mens en zal ik ook mijn momenten van ergernis en boosheid hebben. Maar liefde maakt het leven mooier, dat heb ik de afgelopen jaren ervaren en dat gaat in 2019 nog meer gebeuren.
Vanaf nu ga ik ook dit anders doen!
Als u zeker weet dat u uw goede voornemens gaat opvolgen en dus échte nieuwe doelen gaat stellen voor 2019, dan heb ik een tip: Communiceer dit zo breed mogelijk, zodat iedereen het weet. Maak er een commitment van voor uzelf. Het getuigt van moed en doorzettingsvermogen als u later in het jaar nog even terugkijkt naar ‘de belofte’ die u op 1 januari 2019 heeft gedaan. Stel vast wat er van terecht is gekomen.
Als u niet zeker weet of u uw eigen goede voornemens gaat opvolgen, val mij en uw omgeving er dan niet mee lastig. Stort u zich ongeremd in het oud en nieuw feestgedruis en vertel bijvoorbeeld een goede mop over iemand die zich had voorgenomen miljonair te worden in 2018!
Ik zal u liefdevol proberen te wijzen op het effect van niet realistische, of niet gemeende wensen.
PROOST!!
Rob van Beuningen