Enige tijd geleden bevond ik mij op een feestje van mijn partners werk. Ik kwam in gesprek met een jonge manager. Zij was een ambitieuze dame en tegelijk moeder.
Ik raakte met haar in gesprek over de verantwoordelijkheden binnen haar functie, zij was manager (meewerkend voorvrouw) van een groep aspirant advocaten. Zij had enerzijds een omzet verantwoordelijkheid (declarabel zijn) en anderzijds moest zij een team aansturen. Zeg maar: functioneren op het snijvlak van strategie/planning en operatie. Ze vond dat best wel zwaar, die beide verantwoordelijkheden. Ik vertelde wat mijn achtergrond was en zij vroeg; ‘hoe ben jíj daar mee om gegaan?’ Ik maakte een grapje door te zeggen ‘dat je jezelf nooit te serieus moet nemen’ en ik gaf haar mijn visie.
Ik maakte de vergelijking tussen het opvoeden van kinderen en het faciliteren van een team. Natuurlijk zijn er verschillen, maar er zijn ook zeker parallellen te ontdekken.
Voor mij kan het woord ‘opvoeden’ een negatieve klank hebben; wij(ouders) weten ‘het’ en zij (kinderen) niet. Vaak ontstaat de neiging kinderen te veel in een ‘keurslijf’ te willen passen.
Er ligt een parallel met leidinggeven of zelfs verkopen: je faciliteert en waar nodig adviseer je ‘anders’.
Kinderen geven veel zelf aan en weten, afhankelijk van leeftijd en ontwikkeling, veel meer dan wij denken. Dat geldt ook voor medewerkers.
Voor het te veel kinderen in een keurslijf ‘opvoeden’ zijn er mijns inziens twee belangrijke redenen:
- Men wil graag voldoen aan de maatschappelijke verwachting (de mainstream) en/of,
- Het eigen beeld en onzekerheid wordt geprojecteerd op de kinderen.
Jammer voor de kinderen, want hun zelfontplooiing wordt in de kiem gesmoord. Ze zullen gewenst gedrag gaan vertonen. Talenten blijven ongezien/onderbelicht. Het plezier van ‘het kind zijn’ verdwijnt geleidelijk aan. Er zullen grote verschillen gaan ontstaan tussen het gedrag thuis en ‘buiten’.
Deze lijn kun je ook doortrekken bij een team wat je aanstuurt. Wanneer je de medewerkers in een keurslijf duwt, moeten ze de regels volgen en doen wat ze opgedragen wordt. Ze zullen dat waarschijnlijk een tijdje gaan doen. Na verloop van tijd voelen ze zich ‘onderdrukt’, worden ontevreden en verlaten de organisatie.
Zowel bij het opvoeden van kinderen als het leidinggeven aan een team, kan je ook vertrouwen op hun eigen kennis en gezonde verstand. Je reikt ze kaders aan, maar laat ze zelf ondervinden wat het beste bij hun past. Regelmatig ga je gesprekjes aan en toon je oprechte interesse. Bij kinderen kan dat bijvoorbeeld tijdens het eten of als ze erg klein zijn voor het slapen gaan. Je toont oprechte interesse in hun welzijn en neemt de tijd.
Bij medewerkers werkt dat hetzelfde, alleen de gesprekjes vinden op andere momenten op een werkdag plaats. Al dan niet gepland.
Uiteindelijk zul je zien dat je een open relatie ontwikkelt met je teamleden, die zich ook beter ontwikkelen als mens en als medewerker. Het is een vorm van delegeren, waarbij je luistert, adviseert en geniet van het resultaat. Als kind is dat een gezonde weg naar volwassenheid. Voor de medewerker kan het de ontwikkeling zijn naar meer taakvolwassenheid.
De collega van mijn partner hoorde mijn visie aan over dit onderwerp. Ze heeft er over nagedacht want later toen we via LinkedIn gekoppeld waren, hebben nog diverse berichtjes over dit onderwerp met elkaar uitgewisseld.
Zoals in mijn LinkedIn profiel te lezen is, ‘ik geniet ervan om met mensen over dit onderwerp van gedachten te wisselen’ wisselen we kennis uit en ik leer zelf ook elke dag.
Vindt u het nuttig en gezellig om over onderwerpen als; leidinggeven, commerciële vaardigheden of over andere zaken die te maken hebben met commerciële bedrijfsvoering met mij te praten? Bel dan gerust.
Mijn naam is Rob van Beuningen. Mijn telefoonnummer is: 0623978193