Er is meer dan werken in het leven ….

Als interim-manager maak ik lange dagen en ga ik helemaal op in mijn werk. In een betrekkelijk korte tijd moet er immers resultaat worden geboekt: geen tijd te verliezen. Nu ik een paar maanden lang geen grote opdracht onder handen heb, beschik ik ineens over veel tijd voor andere zaken dan werken. Dat geeft een verrassend ander perspectief.

Het is maar hoe je het bekijkt

Perspectief, dat begrip brengt me op de overzichtstentoonstelling van het werk van Marlene Dumas in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Zij is een Zuid-Afrikaanse kunstenaar die sinds de jaren zeventig in Amsterdam woont en werkt. Ze laat zich inspireren door (nieuws)foto’s. Ze schildert die na, geeft daar haar eigen inkleuring (kan ook zwart-wit zijn) aan.

Het zijn geen gemakkelijke onderwerpen: Osama Bin Laden, de moordenaar van Theo van Gogh, Marilyn Monroe op haar doodsbed, dode kinderen, prostituees. Ik ben daar heen gegaan omdat ik van moderne kunst houd en ook omdat – in de Volkskrant – een strijd was losgebarsten tussen de kunstrecensent die vol lof is over haar werk en wat daar allemaal achter schuilt en degene die het niet mooi vindt en zich afvraagt waarom er altijd zo eerbiedig over kunst moet worden gedaan. Beiden hebben volgers die ook van zich doen spreken in de ingezonden brieven-pagina van de krant. Ik was benieuwd wat ik er van zou vinden.

Indringend, ontroerend en soms ongemakkelijk

Ik ben onder de indruk van de meeste van de in het Stedelijk geëxposeerde werken. Ik vond ze indringend, soms ongemakkelijk, ze raakten me. Ik ga er zeker nog een keer heen, had er nu eigenlijk te weinig tijd voor.

Gelukkig mag je er wat van vinden

En nu, er nog steeds over denkend, roept het geheel van alles in me op. Wat geweldig (en een beetje jaloersmakend) dat je je zo kunt uiten als kunstenaar. Wat fijn dat ik in een land leef waar we dit soort werk kunnen zien en er in alle vrijheid over kunnen discussiëren. Wat prettig dat ik zelf een duidelijke eigen mening heb over wat ik heb gezien. Dat heb ik namelijk niet altijd: soms zitten er zoveel kanten aan een onderwerp dat ik niet tot een eigen oordeel kom. Dan “zit overal wel wat in”. En vooral: wat is het belangrijk om naast werk toe te komen aan andere zaken en daarop te reflecteren.

Josje Rövekamp, Symionaut