We zijn er al lang aan gewend: een leven lang leren. Toch merk ik vaak dat mensen dat leren als iets schools te zien. Spreekwoordelijk in de klas zitten dus. Ik wil in deze blog duidelijk maken dat leren mensenwerk is. De schoolse manier van leren kan daar natuurlijk bij helpen, maar vergis je niet. Het leven is juist heel erg bedoelt om te leren. Leven is misschien wel hetzelfde al leren.
Een tijdje geleden begeleiden we een bedrijf, dat zich goed realiseert, dat een leven lang leren voor het bedrijf en de mensen die er werken essentieel is om de continuïteit van het bedrijf zeker te stellen.
Veel van de mensen die werkten, waren al jarenlang in dienst en, zonder hen af te vallen, ook wel een beetje grijsgedraaid. Velen van hen hadden de houding, ‘Laat mij m’n gang nu maar gaan’ en ‘Mij kun je niets meer leren’.
Ik kom hier verderop in deze Blog op terug.
Een tijdje geleden sprak ik iemand die al geruime tijd niet meer werkte. Niets mis 
mee, want zij vermaakte zich prima, met haar man, kinderen en kleinkinderen, met vrijwilligers werk en met wat sporten. Toen ons gesprek zich op een heel prettige manier verdiepte sprak zij zelf uit ondanks alles bestemming te missen. Het zou te persoonlijk worden als ik er verder op in zou gaan wat dat voor haar betekende, maar ik herkende wat ze zei. Ik heb ervaren dat dit bij veel mensen speelt en niet alleen bij mensen die niet meer hoeven te werken.
Wat ik ook ervaren heb is dat mensen die dat overkomt zich niet compleet voelen. Veel mensen voelen zich daar ook nog eens heel oncomfortabel bij, omdat ze om vaak praktische reden ‘niets te klagen hebben’. En dat dus ook niet doen! Maar de kern van de zaak is: Ze weten het!
Soms helpen wij mensen tijdens coaching eens goed in kaart te brengen wat ze in hun (werkzame) leven zoal gedaan hebben, om daarmee een beeld te krijgen van hun (levens)lessen en patronen, zowel bij positieve als negatieve ervaringen. Zonder uitzondering worden daarbij ervaringen uit het leven genoemd, die altijd duidelijk maakt waar hun kracht ligt.
Om aan te sluiten op de mensen die ik eerder noemde die ‘niets meer kunnen leren’, wil ik zeggen, maar jullie kunnen anderen toch nog wel wat leren? En als een van die mensen nu ook ondanks een langer leven zijn of haar bestemming nog niet heeft gevonden, is het dan slim om niets meer te leren? Ik vind beslist van niet.
Wellicht wil jij ook weten of je nog wat te leren hebt. Ik durf te zeggen, wat ik al eerder in deze Blog zei, dat je dat zelf als geen ander weet. Maar daarvoor is het wel nodig dat je eerlijk naar jezelf bent. Durf toe te geven aan je eigen weten. En heb het er met iemand over. Als je het lastig vind om dat met de mensen te delen die dicht bij je staan, is dat niet erg. Bel me en we hebben het erover. Het levert je altijd wat op!
Je bent immers nooit te oud om te leren.